mldvliegtuig.jpg

Het verloop van de Slag bij Nieuwpoort (1600) mag algemeen als bekend aangenomen worden. Het Staatse leger onder leiding van prins Maurits behaalde een eclatante overwinning op het Spaanse leger. 

Ondanks dat was de zege feitelijk een Pyrrhusoverwinning, aangezien het echte doel van het Staatse leger, namelijk het bestrijden van de kaper vaart vanuit Duinkerken niet bestreden kon worden. Het was ook de laatste veldcampagne van de opstandige republiek in Vlaanderen. Een jaar later begon zelfs de belegering door Spaanse troepen van het laatste Staatse bolwerk alhier, namelijk de kuststad Oostende. Deze stad viel in 1604, en maakte daarmee een einde aan alle zuidelijke aspiraties van de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën.

 

Niettemin is de zogenaamde Nieuwpoort campagne vanuit logistiek bevoorradingsperspectief enorm interessant, zoals dhr. Goossens heeft beschreven: 

"De organisatie en bevoorrading van een leger was al eeuwenoud, evenwel laat men meestal het begrip logistiek pas beginnen bij de legerhervormingen ten tijde van Lodewijk XIV en het hergebruik van de term bij baron Jomini voor het leger van Napoleon. Toch werd hieraan reeds ten tijde van het ontstaan van de Republiek veel aandacht besteed." 

Goossens beschrijft verder... 

Hoe keek de Spaanse soldaat aan tegen de opstandige Protestanten tijdens de Tachtigjarige Oorlog? Een voorbeeld vinden we terug bij kapitein Alonso Vázquez die een groot aantal jaren aan Spaanse zijde streed en zijn memoires achterliet.

De heer Notten bestudeerde deze memoires uitgebreid voor zijn studie geschiedenis, en schrijft in zijn inleiding onder andere: "Alonso Vázquez (155?-­‐1624) vocht tussen 1577 en 1592 in het Spaanse leger. Hij streed voornamelijk tegen protestantse opstandelingen, maar ook tegen katholieken, zowel in de Nederlanden als een aantal maanden in Frankrijk. Ook verbleef hij kort in Duits gebied. Vázquez werd geboren in Toledo in een familie van een gemiddelde klasse. Hij schopte het tot rang van kapitein en diende de meeste tijd onder Alexander Farnese, hertog van Parma (1504-1592). Over Alonso Vázquez is weinig persoonlijke informatie bekend. Het is te danken aan de uitgebreide oorlogskronieken die hij schreef tussen 1614 en 1624 over zijn periode in de Nederlanden dat hij niet geheel in de anonimiteit is gebleven."

Notten vervolgt....

In 1025 werd er wederom een confrontatie uitgevochten tussen graaf Dirk III van West-Frisia en bisschop Adelbold van Utrecht. Wie meer wil weten over deze Slag bij Bodegraven, moet zeker het online artikel van dhr. Kees Nieuwenhuizen lezen: De slag bij Bodegraven in 1025.

Rens van Vliet schrijft over zijn master thesis het volgende als inleiding:

"Door de florerende handel groeide de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden in de zeventiende eeuw uit tot één van de wereldmachten. De zeventiende eeuw staat daardoor bekend als ‘Gouden Eeuw’. De handel bracht de Republiek grote rijkdommen, maar had ook zijn keerzijde. Menigmaal leidde de florerende handel tot conflicten met concurrerende landen en voornamelijk met Engeland. Diverse oorlogen braken onder andere om deze reden uit. De rol van de vloot was in de zeventiende eeuw zodoende van wezenlijk belang. Een sterke vloot was noodzakelijk om de handelsbelangen te beschermen. In deze thesis speelt de rol van de Nederlandse vloot tijdens de zeventiende eeuw een grote rol. Bijzondere aandacht gaat daarbij uit naar de tactiek die er tijdens de eerste twee oorlogen tussen de Republiek en Engeland op zee werd toegepast en de instructies die er door het landsbestuur werden uitgegeven met betrekking tot vlootzaken. De vraag is welke invloed de instructies hebben gehad op het verloop van de eerste twee oorlogen met Engeland?"

 

Sinds 1967 organiseert de vredesbeweging PAX Christi de Vredesweek, naar aanleiding van de Internationale dag voor de vrede van de Verenigde Naties op 21 september.

Hoogste tijd om hier op deze website dan ook weer aandacht te besteden aan de Nederlandse vredesmissies en de militaire inbreng daarin om vrede en stabiliteit te brengen. Ditmaal met speciale aandacht voor de allereerste Nederlandse missie kort voor de Eerste Wereldoorlog in Albanië.

Over zijn studie over deze vredesmissie schrijft de heer De Ruijsscher het volgende: "In deze doctoraalscriptie wordt een "vergeten" stuk uit de Nederlandse geschiedenis beschreven; De laatste symfonie van het Concert van Europa, de Nederlandse vredesmissie in Albanië 1913-1914 in internationaal perspectief. In de afgelopen 90 jaar zijn er slechts 2 boeken geschreven die zich (deels) met deze vredesmissie bezig houden. Slechts één   hiervan mag als een wetenschappelijk document worden beschouwd. Het is op zich erg vreemd te noemen dat deze allereerste Nederlandse vredesmissie niet tot nauwelijks in de geschiedenisboeken is terug te vinden.