De opstand van 1813 in afbeeldingen

Een wezenlijk verschil tussen de Marechaussee (in 1806-1813 Gend'armerie) en de Bezoldigde Gardes (Gardes Soldés) is dat de eerste in dienst van de staat waren en de laatste in dienst van de stad.
De overgebleven uitrusting van de opgeheven Bezoldigde Garde van Amsterdam werd in 1814 dan ook teruggegeven aan de stad.

Uit: "Historisch gedenkboek der herstelling van neêrlands onafhankelijkheid in 1813. Eerste deel", (Haarlem 1912) pp. 76-77.

De compagnie garde-veteranen was opgericht door Koning Lodewijk, en bestond uitsluitend uit Hollanders, die in den krijg verminkt, niet meer geschikt waren voor de dienst te velde, doch nog konden gebezigd worden voor diensten, die men, ook in vredestijd, bij voorkeur aan militairen opdroeg. In November 1813 waren zij voornamelijk bestemd tot bewaring van paleizen, waartoe een gedeelte ( 4─72), onder kolonel H. Noot, in Amsterdam, een ander gedeelte (1─24) onder kapitein Lambrechts in Apeldoorn garnizoen hield.

 

De compagnie droeg het uniform van de 3e Grenadiers, maar zonder de karmozijnrode kleppen. De aanname dat zij de kleine uniform frak van hun regiment droegen lijkt mij onjuist, daar deze frak alleen door officieren en onderofficieren gedragen werd. onder Lodewijk hadden zij een rok met witte kleppen gedragen en het lijkt logisch dat dit zo bleef na 1810. De patroontas had een adelaar en granaten als die van de andere garde grenadiers,
Na de omwenteling zullen de versierselen van de patroontas (in ieder geval de adelaar) verwijderd zijn, de driekleurige cocarde verwijderd of vervangen door een oranje.
Deze compagnie bleef bestaan en werd uiteindelijk de 2e Garnizoenscompagnie. De leden bleven nog maandenlang hun Franse uniformen dragen.

Op 8 december 1813 rapporteert de Luitenant-Generaal Krayenhoff, Gouverneur-Generaal van Amsterdam, aan de Commissaris-Generaal voor het Departement van Oorlog, B.H. Baron Bentinck tot Buckhorst:

Bij de eerste formering van mijnen Staf hebben de Heeren Officieren welke dezelve uitmaken provisioneel tot hunne uniform verkozen de blaauwe fracq en blaauw ondergoed met de distinctive en veldtekenen van goud, nagenoeg zoo als de Officieren van den Hollandsche Staf te voren gewoon waren. Seedert echter hebben zij bij onderscheidene gelegenheden moeten ondervinden dat hen deze Uniform in de oogen der Vreemde Troupen nog zulk een (indien het mij geoorlooft zij mij dus uittedrukken) fransch voorkomen geeft, dat daaruit reeds onaangename omstandigheden zijn geresulteert.

[Nationaal Archief, Den Haag, Ministerie van Oorlog: Verbaalarchief (gewoon en geheim), nummer toegang 2.13.01, inventarisnummer 1 (9 december 1813, nr. 14)]