Vesting(oorlog)land?

Zou het antwoord op 'Waarom op huidig Nederlands grondgebied geen groot aantal veldslagen hebben afgespeeld' niet kunnen liggen op de militaire politiek van de republiek? Immers (als ik het zo goed weergeef) na de tachtig jarige oorlog was het het plan om de Spaanse Nederlanden als buffer te gebruiken waardoor de Republiek zelf niet geraakt zou worden. Indien dit toch gebeurde (Hollandse oorlog) dan was de situatie dusdanig ernstig dat de enige overgebleven optie was om zich (voorlopig) te verschansen achter vaste linies. Een interessante discussie. PS ik moest wel even gniffelen om de benaming ''stel wilde wijven''.

Tja, de republiek was natuurlijk wel een zeemacht. Als je Spanje militair wilde treffen dan was het makkelijker om er heen te varen en daar slag te leveren.  Wilde je met een legermacht over land Spanje binnenvallen dan moest je wel eerst door heel Frankrijk heen en dan de Pyreneeen overtrekken voordat de Spanjaarden zich zorgen zouden gaan maken.

De vloot kon overal toeslaan en is in dat opzicht een veel flexibelere strijdmacht dan een landleger.

Indien je Spanje wou treffen was het een goede optie om de leveringen van de galjoenen met goud en zilver uit Amerika te blokkeren maar dat terzijde. Gedurende de veertigjarige oorlog (1672-1712) was Spanje als grootmacht afgeschreven. Het was een titanenstrijd tussen de Republiek en de Fransen waarbij de Spaanse Nederlanden als voorfront van Nederland fungeerden en waarbij de Republiek en de Spanjaarden ook graag samenwerkten. Overigens bewees de Nederlandse soldaat over hoge kwaliteiten te beschikken tijdens deze oorlogen.

Ten tijde van de Punische oorlogen werd het conflict tussen Rome en Carthago op elkaars grondgebied uitgevochten en eindigde pas na de fysieke vernietiging van de stad Carthago. 

Piet Hein toont twee dingen aan; je hoefde niet Madrid te belegeren om de Spanjaarden een zware slag toe te brengen. Maar ook dat conflicten niet meer lokale gebeurtenissen waren maar over de gehele wereld uitgevochten konden worden. Een globalisering van een conflict kwam daardoor vaker voor dan voor de ontdekkingsreizen. 

Samen met de globalisering van conflicten gaan coalities van strijdende partijen een grotere rol spelen. De 1 op 1 conflicten die leiden tot de totale overwinning of ondergang van een partij komen minder voor. In een coalitie kan een deelnemer verzwakt raken of zijn leidende positie verliezen maar ontsnapt aan de totale ondergang door zijn coalitie genoten.

Die globalisering kom je natuurlijk vooral tegen bij de zeevarende naties maar de coalitievorming komt ook in zwang bij de continentale machten. Zweden, Polen en Oostenrijk hebben allemaal periodes gekend van expansie en macht en ook van teloorgang, echter als entiteiten zijn ze nooit geheel vernietigd zoals Carthago.

Kan het ''als gehele entiteit niet vernietigd'' ook niet te verklaren zijn doordat de strijdende naties 'the balance of power' enigszins wouden behouden en daardoor niet meer een tegenstander geheel onderwierpen?

Een 'balance of power' is natuurlijk een koude oorlog termologie. Maar ik denk dat het concept inderdaad veel ouder is dan dat. Ik vind het moeilijk om er een exacte datum aan vast te hangen maar de reformatie heeft in ieder geval geleid tot de vorming van machtsblokken en coalities. Hierdoor komen 1 op 1 conflicten gepaard met de totale vernietiging van de verliezer zeker minder voor. 

Natuurlijk zijn er gevallen waar je individuele krachten vermoed zoals bv bij Napoleon of Hitler maar zij zijn beide verslagen door coalities. 

Een kenmerk van een coalitie is wel dat ze conservatief zijn. Het behoud van de balans is belangrijker dan een nieuwe machts-constellatie die ongunstig kan uitpakken voor de coalitie.Na de Frans-Duitse oorlog van 1870 trok Duitsland zich terug uit Frankrijk. De Duitse staten vereenigde zich en hadden er geen belang bij om Frankrijk op te heffen. De winst die de Duitse coalitie boekte was de unificatie van de Duitse staten en die was sterk genoeg om nieuwe Franse veroveringsplannen te dwarsbomen. Idividueel waren de Duitse staten daar niet toe in staat.